Ik ben een notoir veel-willer. Ik hou niet altijd van het leven, per se, maar ik sta mezelf wel toe er hoge verwachtingen van te hebben. Ik vind het heel standaard af en toe gelukkig te willen zijn, langer dan de smelttijd van een verloren chocolaatje dat ik nog in de kast vond; te lachen om iets, oprechter en met minder cynisme dan om de verkniptheid van de staat van de wereld; een keer een nacht te slapen en ‘s ochtends wakker te worden in een realiteit die even hard de moeite is als de droom die ik net had. Toegegeven, meestal zijn mijn dromen absurd en niet levensvatbaar, maar soms loop ik in een zijden pyjama door de met goud beklede lobby van…