Een paar weken geleden schreef ik een blogpost over Adeles recente transformatie van Grammy-winnend multitalent naar mooie slanke vrouw. Niet om te dicteren wat Adele met haar lichaam moet doen, maar als illustratie van hoe alle eerdere toepasselijke adjectieven ineens vervangen werden door lege woorden zoals rank en knap. Zelfs ik had het moeilijk, en ik maak er redelijk een punt van overal en altijd te verkondigen dat ik een 10 ben. Weinig mensen kunnen mij dan ook wijsmaken dat dat niet zo is, maar heel af en toe wordt mij één voor-en-na-foto te veel door mijn strot geramd (waarbij ik er vanzelfsprekend altijd uitzie als de te verbeteren versie) en verlies ik de moed. Ik had een minuutje nodig, maar dat is nu voorbij. Waarmee ik niet wil beweren dat je jaren van bodyshaming en aangeprate complexen zomaar uit het raam kan gooien, dat heeft tijd en werk nodig, maar er is nu even geen tijd om te treuren om een jeansbroek die niet meer past. Kim, there’s people that are dying, en we hebben geen minuut te verspillen aan voor de spiegel staan. Dezelfde structuren die dicteren hoe wij eruit moeten zien en wie of wat we moeten zijn, zijn ook diegene die racisme (en dus ook deze onophoudelijke moordpartijen) in stand houden. Gooi wat water in je gezicht en doe gewoon een joggingbroek aan, er is werk aan de winkel.

Het idee van knap en begeerlijk zijn, wordt ons ingeprent door structuren die er alles aan doen opdat vrouwen zich meer zouden bezighouden met hun uiterlijk dan met de eigenlijke wereld – ongetwijfeld omdat het fragiele mannelijke ego bang is van wat vrouwen kunnen verwezenlijken. Het is trouwens nogal van dat soort niet-haha-grappig dat het schoonheidsideaal dat ons verkocht wordt een amalgaam is van (stereo)typische kenmerken van vrouwen van kleur, maar dan wel in de veilige vertrouwdheid van een witte afkomst. Volle lippen, big booty, een gebruinde huid, maar maak het wit. Ze proberen ons zo hard wijs te maken dat we beter onze tijd investeren in onze looks dan in onszelf onderwijzen over geschiedenis, politiek en de moderne maatschappij. Een mooie vrouw is nog altijd veel makkelijker te verhandelen dan een slimme, geopinieerde vrouw. 

Een ander aspect van die brainwashing is dus ook het idee dat aantrekkelijk zijn inhoudt dat je vooral stil moet zijn. Het is mij al meermaals verteld dat vrouwen met meningen niet leuk zijn. Stel je toch eens voor dat ik zou vergeten dat ik enkel besta om een man aan te trekken, zijn kinderen te baren en hem voor de rest van zijn leven pantoffels en de krant te brengen?! De schande. Er is weinig ruimte in het Madonna-hoer-idee voor protestacties – tenzij om te eisen dat ik tijdens een globale pandemie naar de schoonheidsspecialiste kan gaan. Wat als mijn man zou ontdekken dat ik niet echt blond ben en dat vrouwen ook een snor hebben? Bah. 

Hoe vaak heb je al meegemaakt dat je aan het praten was met iemand in wie je geïnteresseerd was, of zelfs gewoontjes tof vond, en dat die plots iets zei dat je wenkbrauwen deed fronsen? Laat mij raden: echt vervelend vaak. Neem nu dat dat je trainer is, een frollega, die ene persoon waar je op de bus altijd naast zit maar die je niet zo heel goed kent? Zeg jij iets? Ga jij dat ongemakkelijke gesprek aan? Eerder niet dan wel, vermoed ik – niet omdat ik daarover wil oordelen, maar omdat ik dat ook vaak niet durf. Omdat mij geleerd is dat mooi zijn één ding is, maar dat het zo mogelijk nog belangrijker is dat iederéén – en vooral het mannelijke stuk van iedereen – mij leuk vindt. Dat ik niet te fel, te kwaad, te strijdvaardig overkom. Kwade vrouwen zijn niet aantrekkelijk dus kwade vrouwen maken geen kinderen met succesvolle mannen, i.e. kwade vrouwen zijn niet succesvol. Bonne chance om nog leuk gevonden te worden door je crush als je hem wijst op zijn racistische, homofobe of seksistische uitspraken. Helaas voor die mensen is het daar nu wel mee gedaan. Wij zijn klaar met het tolereren van die onzin. Geen lief is systematische onderdrukking waard. Geen vriend, lief, joviale relatie met een collega is een letterlijk mensenleven waard. Tijd om de geopinieerde, slimme, strijdvaardige persoon in jezelf naar boven te halen. ‘t Wordt ongemakkelijk, zeker, maar nog geen procent zo oncomfortabel als eeuwen onderdrukking en discriminatie.

Gedaan met mooi, met stil, weg met dat eeuwig mannen plezieren omdat we denken dat het zo moet. Als Karl Lagerfeld je kan wijsmaken dat je te dik bent, dan kunnen de duizenden berichten op sociale media je nu toch wel wijsmaken dat het tijd is om te protesteren. Het is al heel lang tijd, maar er is nu momentum, het is aan het gebeuren. Stuur berichten naar iedereen die nu hun sociale media gebruikt om foto’s te posten van smoothies en gezichtsmaskers. Lees. Onderwijs jezelf in wat er aan het gebeuren is, leer wat het betekent om een ally te zijn. Doneer geld als je kan. En dit zeg ik maar één keer: gooi die fucking gast uit je bed die vindt dat je te luid bent, en die het zou appreciëren dat je een artikel over rokjes zou lezen in plaats van over de huidige globale situatie. Black Lives Matter, de mening van die entitled white boy in je huis niet echt.