In essentie ben ik eerder een lover dan een hater. Dat lijkt gigantisch ongeloofwaardig aangezien ik van dingen haten zowat mijn onbetaald beroep gemaakt heb, maar eigenlijk zie ik de mensen graag. Allez, dat is ook niet altijd waar, maar ik wìl dat wel, en dat telt toch ook al?

In een bui van menslievendheid, en ook omdat ik wat tijd te doden had – zo van die scroll-op-sociale-media-tijd, niet lees-een-boek-tijd – en instagram mij begon te vervelen, besloot ik Bumble nog eens te openen. Dat is goedkoper dan online shoppen, en ongeveer even teleurstellend. (Voor zij die het zich niet meer herinneren, swipen op Bumble is een van de eerste dingen waar ik het in 2017 op Sex & the Shitty over had, en fun fact: meer dan twee jaar later heeft het nog steeds niks opgebracht en vind ik jongens vervelender dan ooit.) ’t Is niet zo dat ik er instant spijt van had, maar ik had wel meteen last van een existentiële crisis. Anderzijds, het is niet zo dat het één per se het ander in de hand gewerkt heeft. Het was ook al laat en ik had nog maar drie van mijn dagelijkse vijf fuck-wat-ga-ik-met-dit-leven-doen-momenten gehad, dus misschien is dat dan toch één ding dat ik niet op Bumble kan steken. Ook alleen maar dat, trouwens.

Voor mensen die ondertussen nog steeds niet weten wat Bumble is: in mijn ogen is Bumble zoals Tinder, alleen minder kut en met meer kans op een echt gesprek voor het over seks gaat. Ironically, als je mijn posts erover naleest, is dat in bijna geen enkel geval zo geweest, but a girl can dream. Bumble zal altijd van mij een degelijke beoordeling krijgen, want het blijft toch voor altijd de app waarop ik Hot Welshman heb leren kennen, de voorlopig onverslagen Liefde Van Mijn Leven. Triestig, hé. Ik vind dat ook.

Mijn favoriete bezigheid op dating apps is vanzelfsprekend mensen leren kennen, betekenisvolle conversaties voeren, openstaan voor nieuwe ervaringen in mijn leven blabla dwaze mopjes naar jongens sturen en zien hoe ze daar op reageren – en dat dan op Instagram posten zodat niet enkel random kerels, maar ook de rest van de wereld van mijn uitstekende humor kan genieten. Over het algemeen krijg ik veel haha’s in mijn DM’s, maar er was ook een keer dat een iemand reageerde dat dat de jongens afschrikte en dat ik beter wat kalmer aan zou doen (en nee, het was niet mijn ma, die zit niet op Instagram). Ik bedoel, ja het is vast nogal indrukwekkend voor een jongen om meteen geconfronteerd te worden met een onnavolgbaar gevoel voor humor, maar daar kan ik niet aan doen. Get on my level or get out, amirite.

De balans van 24 uur op Bumble:

  • Een hoi
  • Een iemand die een seksueel mopje maakte en toen ik er nogal droogjes op reageerde, volgde met een “ah ’t is zonder mopjes bij u”
  • Een hahaha op mijn uitstekend mopje:
    (hij heet Stijn)
    Ik: Hey Stijn! Waarom kon Einstein geen muur bouwen?
    Stijn: Omdat hij maar ein stein had.
    Ik: Ah nee, omdat hij maar één Stijn had. En ’t was niet gij. Anders was het zeker wel gelukt.
    Stijn: Haha, denkt ge?
    Ik: Voor de sake van deze mop ga ik toch ja zeggen. Voor de rest weet ik niet of gij goed muren kunt bouwen.
    Stijn: Hahaha.
    Onze trouw is op 2 juni in the Plaza.
  • Een “sorry I can only speak English” meteen gevolgd door “I would do terrible things to you, miss”
    And I’m like: waarom, ik ben a really nice person?
    En toen zei hij: because you’re fucking sexy.
    I mean, ja duh obviously, maar for fuck’s sake BUY A GIRL A DRINK FIRST. Zo beu dat kerels je altijd meteen in bed willen krijgen zonder eerst twee seconden de moeite te doen alsof ze gewoon een goed gesprek met je willen. Eugh. Toen ik hem erop wees, zei hij: “I can only apologise” wat dan zijn manier van zijn verontschuldigingen aanbieden was, denk ik.
  • Twee instant dode conversaties; als in, letterlijk nog korter dan die die ik net beschreef.

Conclusie: Voor de sake van mijn blog, muren bouwen met jongens die Stijn heten en met kerels hun voeten spelen waren het alweer een paar vruchtbare (gross) uren op het internet. Voor de sake van een beter mens worden en iets nuttigs doen met mijn tijd, dan weer niet echt.